Πληροφορίες μαθήματος

Ο σκοπός του σεμιναρίου είναι να κατανοήσουν οι φοιτητές την λογική που διέπει την υποδειγματοποίηση ενός οικονομικού προβλήματος. Η έμφαση θα δοθεί σε υποδείγματα τα οποία α) εστιάζονται στην καινοτομία, β) έχουν χρησιμοποιηθεί ευρύτατα, γ) έχουν πρωτοτυπία στην μεθοδολογία, δ) έχουν καινοτόμα και μη αναμενόμενα αποτελέσματα, και πάνω από όλα ε) έχουν οδηγήσει σε άλλα θεωρητικά υποδείγματα με τα αυτά χαρακτηριστικά.

Τα υποδείγματα αυτά θα αναλυθούν σε βάθος και θα εξηγηθεί: 1) το πρόβλημα που αναλύει κάθε υπόδειγμα και τα υποδείγματα πάνω στα οποία χτίζει, 2) η μέθοδος που χρησιμοποιεί, 3) γιατί η μέθοδος είναι καινοτόμος, 4) γιατί επιλέγηκε η συγκεκριμένη μέθοδος, τι την  κάνει καλύτερη από άλλες, 5) τα αποτελέσματα και σε τι διαφέρουν και τι προσθέτουν στην βιβλιογραφία. Κατόπιν τούτων θα δοθούν στους φοιτητές υποδείγματα τα οποία χτίζουν πάνω στην γενική λογική εκάστου υποδείγματος και οι φοιτητές θα προσπαθήσουν να κάνουν συγκριτική ανάλυση.

Το σεμινάριο απευθύνεται σε φοιτητές 3του-4του έτους που θέλουν να εμβαθύνουν στην κατανόηση της οικονομικής θεωρίας ή έχουν με σκοπό να συνεχίσουν τις σπουδές τους σε Μεταπτυχιακό και Διδακτορικό επίπεδο. Το σεμινάριο δεν θέτει προαπαιτούμενα, αλλά ο φοιτητής χρειάζεται να έχει μια πολύ καλή κατανόηση της βιομηχανικής οργανώσεως, της θεωρίας παιγνίων, καθώς και στιβαρό μαθηματικό υπόβαθρο.

 

Μέθοδος αξιολογήσεως

Ομαδικές ή ατομικές παρουσιάσεις στις οποίες οι φοιτητές θα πρέπει να αναλύσουν ένα οικονομικό υπόδειγμα το οποίο θα τους έχει δοθεί και το οποίο αποτελεί τρόπον-τινά συνέχεια των λοιπών υποδείγματων που θα έχουν διδαχτεί στο σεμινάριο. Κατά την παρουσίαση τους οι φοιτητές θα πρέπει:

• α) να εξηγήσουν τι πρόβλημα προσπαθεί να θεραπεύσει το εν λόγω υπόδειγμα και σε τι διαφέρει το πρόβλημα αυτό από τα άλλα υπόδειγματα το οποίο έχουν διδαχτεί στο παρών σεμινάριο (30%),
• β) να αναλύσουν την βασική λογική του υποδείγματος (20%),
• γ) επικεντρωνόμενοι στην λογική αυτή, να εξηγήσουν ποια είναι η βασική διαφορά του υποδείγματος απο την λογική που διέπει τα λοιπά διδαχθέντα υποδείγματα (30%), και
• δ) να εξηγήσουν με ποιο τρόπο έχει υποδειγματοποιηθεί αυτή η βασική διαφορά (20%).

 

Βιβλιογραφία

• Anton, J. J., & Yao, D. A. (1994). Expropriation and inventions: Appropriable rents in the absence of property rights. The American Economic Review, 190-209.
• Choi, J. P. (1998). Patent litigation as an information-transmission mechanism. American Economic Review, 1249-1263.
• Denicolo, V. (1996). Patent races and optimal patent breadth and length. The Journal of Industrial Economics, 249-265.
• Gallini, N. T. (1992). Patent policy and costly imitation. The RAND Journal of Economics, 52-63.
• Gilbert, Richard, and Carl Shapiro. "Optimal patent length and breadth." The RAND Journal of Economics (1990): 106-112.
• Green, J. R., & Scotchmer, S. (1995). On the division of profit in sequential innovation. The RAND Journal of Economics, 20-33.
• Henry, E., & Ponce, C. J. (2011). Waiting to imitate: on the dynamic pricing of knowledge. Journal of Political Economy, 119(5), 959-981.
• Henry, E., & Ruiz-Aliseda, F. (2016). Keeping secrets: the economics of access deterrence. American Economic Journal: Microeconomics, 8(3), 95-118.
• Maurer, S. M., & Scotchmer, S. (2002). The independent invention defence in intellectual property. Economica, 69(276), 535-547.
• Scotchmer, S. (1991). Standing on the shoulders of giants: cumulative research and the patent law. Journal of economic perspectives, 5(1), 29-41.